Το γόνιμο φθινόπωρο του Πούσκιν.

Ο μεγάλος ρώσος συγγραφέας, Αλεξάντρ Πούσκιν, πήγε στο οικογενειακό κτήμα Μπόλντινο, που βρίσκεται στην περιφέρεια Νιζεγκορόντσκαγια, στη κεντρική ευρωπαϊκή Ρωσία, στις 3 Σεπτεμβρίου 1830 και λόγω εκδήλωσης επιδημίας χολέρας στην περιοχή, κατάφερε να επιστρέψει στη Μόσχα μόνο μετά την καραντίνα, το Δεκέμβριο. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών φθινοπωρινών μηνών, γράφτηκαν αρκετά από τα πιο σπουδαία έργα του, κλασικά δημιουργήματα που θεμελίωσαν τη σύγχρονη ρωσική λογοτεχνία.
Στο Μπόλντινο, ο Πούσκιν ολοκληρώνει το έμμετρο μυθιστόρημα «Εβγκένι Ονέγκιν», το οποίο συνηθίζουν να το ονομάζουν ως την «εγκυκλοπαίδεια της ρωσικής ζωής». Γράφει τις λεγόμενες «μικρές τραγωδίες»: «Ο φιλάργυρος Ιππότης», «Μότσαρτ και Σαλιέρι», «Γιορτή στα χρόνια της πανούκλας» και «Δον Ζουάν». Στο Μπόλντινο έγραψε πέντε σύντομα και με σαφήνεια λόγου διηγήματα, για τα
οποία «ο ποιητής Μπαρατίνσκι ξεκαρδίζεται και χτυπιέται κάτω από τα γέλια», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Πούσκιν σε γράμμα που έστειλε στον φίλο και εκδότη του, Πλετνιόφ.
Έγραψε περίπου 30 ποιήματα, καθώς και το έμμετρο μυθιστόρημα «Το μικρό σπίτι στην Κολομνά». Αυτή η εμπνευσμένη και μοναδικά δημιουργική εποχή στη ζωή του λογοτέχνη, ονομάστηκε «το
φθινόπωρο του Μπόλντινο». Τρία χρόνια αργότερα, ο Πούσκιν επέστρεψε σκόπιμα στο κτήμα και στο δεύτερο αυτό «φθινόπωρο του Μπόλντινο», από την πένα του γράφτηκαν ο «Μπρούντζινος καβαλάρης», «Το παραμύθι για τη νεκρή πριγκίπισσα και τα επτά παλικάρια», «Το παραμύθι για τον